De manier waarop het kabinet over de stikstofmaatregelen communiceert, slaat alle draagvlak voor de uitvoering ervan weg. En uiteindelijk krijgt de natuur de schuld van alle problemen. Dat moet en kan anders.
Als premier Rutte het over stikstofproblematiek heeft, dan gaat het vooral over de bouwsector die niet meer vooruit kan. Maar wie snapt dat verband? Wie begrijpt dat het bouwen van huizen alleen kan doorgaan als de maximum snelheid omlaag gaat? Dat moet toch anders geregeld kunnen worden, zullen veel mensen denken.
Het kabinet miskent daarmee ook de echte aanleiding. Dat de stikstofoverschot de natuur op grote schaal schaadt, hebben wetenschappers uitgebreid aangetoond. Vlinders sterven uit, bij koolmezen zijn veel kuikens zo broos dat ze al in het nest hun pootjes breken. Ook nuttige bodemschimmels verdwijnen door de verzurende stikstofneerslag, en prachtig bloeiende heide. Daar horen we het kabinet niet over. Het wordt teruggebracht tot: het moet van de rechter.
Natuurschade
Verder is bekend dat burgers eerder bereid zijn de wet te volgen als ze weten waar het voor nodig is. Doordat het kabinet weigert de natuurschade te benoemen, verzwijgt het de echte aanleiding voor de maatregelen en wordt natuur vooral als een probleem neergezet, als een blok aan het been van onze economische vooruitgang. Er ontstaat weerzin tegen natuur. Het leidt er onder meer toe dat vergaderingen over natuurvriendelijke maatregelen op boerenbedrijven worden uitgesteld omdat boeren al rood aanlopen bij het horen van het woord natuur.
Effectief
Rutte en zijn kabinet missen daarmee de kans om de snelheidsverlaging als een zeer effectieve maatregel te presenteren. Want laten we wel wezen, de maatregel sluit aan bij een hele serie doelen van hetzelfde kabinet. Het levert een goede bijdrage aan vermindering CO2-uitstoot. Het verbetert de verkeersveiligheid en vermindert waarschijnlijk de zo gehate files. De lucht wordt schoner, wat goed is voor onze gezondheid, zeker voor die van kinderen en mensen met COPD. En het is ook dus ook nog eens beter voor diezelfde natuur waar we onze broodnodige ontspanning vinden. Een win-win-win-situatie dus. Dat zou dit kabinet toch aan moeten spreken.
(Samen met collega Yvonne de Hilster geschreven.)